Seventh-day Adventists—สมาชิกคริสตจักรประมาณ 13 ล้านคนทั่วโลกและอีกประมาณ 7 ล้านคนที่เข้าร่วมการนมัสการประจำสัปดาห์ด้วย—พร้อมใจกันรักษาวันสะบาโตหรือวันเสาร์เป็นวันศักดิ์สิทธิ์ โดยมีการเข้าร่วมโบสถ์และโรงเรียนวันสะบาโตเป็นปัจจัยรวมสูงสุด อย่างไรก็ตาม องค์ประกอบอื่นๆ ของการถือศีลอดนั้นแตกต่างออกไป และวันแห่งการพักผ่อนจะกลายเป็นเรื่องเครียดมากขึ้นสำหรับผู้ที่เป็นผู้นำคริสตจักร
แง่มุมเหล่านี้เกิดขึ้นจากวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกล่าสุดที่สรุปผล
การสำรวจ 51 ประเทศเกี่ยวกับวิธีที่ผู้นับถือศาสนาคริสต์นิกายเซเว่นเดย์รักษาวันสะบาโต May-Ellen Colón ผู้ช่วยผู้อำนวยการแผนกโรงเรียนสะบาโตที่สำนักงานใหญ่ของคริสตจักรทั่วโลก ได้ปกป้องวิทยานิพนธ์ของเธอเรื่อง “หลักปฏิบัติในการรักษาวันสะบาโตและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับหลักปฏิบัติเหล่านี้ในหมู่ผู้นับถือศาสนาคริสต์นิกายเซเว่นเดย์ใน 51 ประเทศ” ในการนำเสนอที่มหาวิทยาลัยแอนดรูว์ เมื่อวันที่ 10 ธ.ค. 2546 “ข้ามวัฒนธรรม ฉันคาดหวังความแตกต่างมากกว่านี้” โคลอน ซึ่งเริ่มหลักสูตรปริญญาเอกของเธอในปี 1991 กล่าว อย่างไรก็ตาม มีการประยุกต์ใช้วันสะบาโตในพระคัมภีร์ไบเบิลที่หลากหลายเล็กน้อยตามวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน “และควรจะมี” เธอกล่าว งานวิจัยของเธอรวมแบบสำรวจกว่า 3,000 รายการที่ส่งคืนจากสมาชิกใน 51 ประเทศ แบบสำรวจจัดทำเป็นภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน และรัสเซีย ในขณะที่วันสะบาโตเป็นวันพักผ่อนสำหรับนักแอดเวนติสต์หลายคน Colón ยังพบว่าวันสะบาโตเป็นที่มาของความเครียดสำหรับผู้นำคริสตจักรหลายคน กิจวัตรประจำสัปดาห์ของกิจกรรมวันสะบาโตที่ผู้นำทำ ซึ่งมักจะเทศนาและไปเยี่ยมประชาคมต่างๆ สามารถสร้างแรงกดดันต่อชีวิตครอบครัวได้ ในทางกลับกัน บางคนบอกว่าสิ่งนี้อาจทำให้ปีติหมดไปจากวันสะบาโต
การไปโบสถ์และโรงเรียนวันสะบาโตเป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดของสมาชิกโบสถ์ที่รักษาวันสะบาโต ผู้หญิงทำคะแนนได้สูงกว่าในด้านความสัมพันธ์ของวันสะบาโต โคลอนยังค้นพบด้วยว่ามีเพียง 26 เปอร์เซ็นต์ของผู้ตอบแบบสอบถามเท่านั้นที่มีกิจกรรมประเภทการบริการ—เยี่ยมเยียนสมาชิกที่ป่วยและหายสาบสูญ ช่วยเหลือคนขัดสน—ในการรักษาวันสะบาโตของพวกเขา
“มันเป็นวันแห่งการรักษา” Colón ผู้หวังจะจัดพิมพ์หนังสือจาก
วิทยานิพนธ์กล่าว “พระเยซูทรงรักษาในวันสะบาโต มีบันทึกไว้เจ็ดครั้ง” ผู้บุกเบิกคริสตจักรแอ๊ดเวนตีสในยุคแรกไม่ได้เน้นย้ำถึงแง่มุมที่เป็นประโยชน์ของวันสะบาโต Colón กล่าว พวกเขาเป็นพวกชอบเทววิทยามากกว่า ขอโทษ—ปกป้องแนวคิดเรื่องวันสะบาโต ในตอนแรก เอลเลน ไวท์ ผู้ร่วมก่อตั้งศาสนจักรถือวันสะบาโตตั้งแต่ 18.00 น. เย็นวันศุกร์ถึง 18.00 น. เย็นวันเสาร์ James White สามีของเธอขอให้ JN Andrews ศึกษาประเด็นนี้อย่างละเอียดมากขึ้น ในปี ค.ศ. 1855 แอนดรูว์เขียนในบทความว่าวันสะบาโตมีพระอาทิตย์ตกในเย็นวันศุกร์ถึงพระอาทิตย์ตกในวันเสาร์ ในปี 1861 เขาตีพิมพ์ผลงานของเขาในหนังสือ “History of the Sabbath and the First Day”
Colónกล่าวว่าหลังจากที่คริสตจักรได้รับการจัดตั้งขึ้นในตำแหน่งในวันสะบาโตวันที่เจ็ด สื่อสิ่งพิมพ์ก็เน้นมากขึ้นเกี่ยวกับวิธีรักษาวันสะบาโต โดยตอบคำถามต่างๆ เช่น พวกแอ๊ดเวนตีสสามารถไปที่ทำการไปรษณีย์หรือตัดฟืนในวันเสาร์ได้หรือไม่ ในเวอร์มอนต์บางคนถูกกล่าวหาว่าเดินทางไกลด้วยม้าเพื่อไปประชุมใหญ่เพราะถูกดูถูก
“เมื่อถึงตอนนั้นพวกเขาก็มีการกำหนดอัตลักษณ์ของตนในวันสะบาโต” Colón กล่าว พวกเขาไม่ต้องใช้เวลามากมายในการปกป้องมัน ในช่วงปี 1880 คริสตจักรให้ความสำคัญกับความรอดโดยพระคุณมากขึ้น Colón กล่าว “สมาชิกรักษาวันสะบาโตเพราะพวกเขารักพระเจ้า ไม่ใช่เพราะมัน ‘เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำ’”
“เราต้องกระตุ้นให้สมาชิกจงใจทำให้วันสะบาโตน่าดึงดูดและสนุกสนาน” โคลอนกล่าว
เธอให้เครดิตเจ้าหน้าที่เดินทางจากสำนักงานใหญ่ของโบสถ์ที่ช่วยเธอทำแบบสำรวจ 99 คำถามระหว่างการเดินทาง “พวกเขานำสิ่งเหล่านี้ไปจนสุดขอบโลก” เธอกล่าว
การสำรวจถูกนำไปยัง Adventists ที่เข้าโบสถ์แล้ว ในบรรดาผู้ตอบแบบสอบถาม ร้อยละ 40 เป็นผู้นำคริสตจักร และร้อยละ 60 เป็นสมาชิกคริสตจักร “ฉันรู้ว่านั่นไม่ใช่อัตราส่วนระหว่างผู้นำกับสมาชิก” Colón กล่าว “นี่ไม่ใช่การสุ่มตัวอย่าง … เราได้ครีมของพืชผล”
credit : สล็อตเว็บตรง100 / ดูหนังฟรี / 50รับ100
